Μάνα δε γίνεσαι επειδή γεννάς. Ούτε πατέρας γίνεσαι για βιολογικούς λόγους.
Κοινωνία δεν είσαι όταν γίνεσαι όχλος και ζητάς αίμα για να ξεπλύνεις το αίμα. Όχι, δεν υπάρχουν τόσο αθώοι πολίτες που να ζητούν τη «Ρούλα στο λαό», «κρεμάλες, ψόφους και θανατική ποινή». Αυτό που λείπει από την κοινωνία είναι η ουσιαστική επαφή και σχέση πρώτα με τον εαυτό του ο καθένας, μετά τα παιδιά και τους κοντινούς του και τέλος, με την γειτονιά του.
Ουσιαστική επαφή σημαίνει αποδοχή και όχι ασφυκτικό έλεγχο και κλειδαρότρυπα. Ουσιαστική επαφή σημαίνει διακριτικότητα και υποστήριξη ο ένας με τον άλλο. Ουσιαστική επαφή σημαίνει αποδοχή, γνώση και συμπόνια με την κυριολεκτική της σημασία.
Ξαφνικά βγήκαν όλοι οι υποστηρικτές της θανατικής ποινής και μιλούν και κρίνουν ανεξέλεγκτα. Μεταξύ των υποστηρικτών και μεγαλοδημοσιογράφοι – εκδότες. Αλήθεια, αν ένα κράτος δολοφονήσει, έστω με μορφή τιμωρίας τον ένοχο, τι άλλο κάνει αν δεν δικαιώνει και διαιωνίζει τον κύκλο του αίματος; Και όχι, μια ευνομούμενη πολιτεία δεν μπορεί να δικάζει και να καταδικάζει με το θυμικό. Η πολιτεία που το κάνει αυτό είναι μια πολιτεία αγυρτών, και η δική μας είναι ακριβώς αυτό.
ΥΓ. Στις 9 Μαρτίου, πριν είκοσι μόνο μέρες δηλαδή, ένας νοικοκύρης σκότωσε δυο παιδιά και τους γονείς τους επειδή του χρωστούσαν ενοίκια. Εσείς είδατε καμιά εκπομπή για τα αγγελούδια αυτά; Είδατε κανέναν Κλουζώ της πορδής σε εκπομπή με τηλεφωνικές αναζητήσεις; Είδατε κανέναν εύθικτο γείτονα να ζητάει τον εξηντάχρονο στον όχλο; Γνωρίζει κανείς το όνομα του δολοφόνου; Είδατε χασταγκ; Όχι. Μια φορά ξηη κοινωνία ας βγάλει το σκασμό και ας αναρωτηθεί, μήπως είναι μέρος του προβλήματος;